Zorunlu askerlik : Herhangi bir ülkede belirli bir yaşa gelen vatandaşların, zorunlu olarak , belirli bir süre orduda görev yapması veya anlaşmalı oldukları bir süre boyunca meslek olarak icra etmesidir.
Zorunlu askerlik ulus devletlerin ortaya çıkmasıyla daha da önem kazanan bir oluşum olmuştur. Devletler birinci dünya savaşından sonra ülkelerini savunmak için zorunlu askerliğe önem vermişlerdir. Fakat zaman ilerledikçe ülkelerin gelişimlerinin ve güvenliklerinin ordudaki asker sayısıyla değil ülkelerdeki merkez bankalarının doluluk oranıyla doğru orantılı olduğu anlaşılmıştır. Ülkelerin ekonomilerinin güçlenmesi ülkelerin gelişmesini onu takiben de teknolojilerinin gelişmesini sağlamıştır bu doğrultunun sonucunda da ordudaki asker çoğunluğunun yerine gelişmiş silahlar üreten az askere ihtiyaç duyulan bir yapı ortaya çıkmıştır. Bu açıklamadan sonra biz Türkiye olarak bu gelişim surecinin hangi safhasındayız? Olmamız gereken yerde miyiz? Bu soruların cevaplarını tabii ki hepimiz az çok tahmin edebiliriz ama şöyle bir açıklama yaparsak daha açıklayıcı olacağına eminim.
Türkiye olarak 1.dünya savasından sonra doğu ekseninden batı eksenine bir değişimi benimsemiş batılılaşma kelimesinin anlamına bürünmüş bir ülkeyiz. Peki madem batılılaşmaya çalışıyoruz hatta batılılaştık ( Avrupalılaştık) oradaki ülkelerin sistemlerine de entegre olmalıyız. AB müktesebatıyla bu entegrasyon yapılmaya çalışılsa da engellenen fasıllar geçmişten gelen korku ve düşmanlık hissi bu entegrasyona şiddetle karsı çıkmaktadır bu başka bir başlığın teması olabilir. Bizi su anda ilgilendiren kısım Avrupa'da zorunlu askerliğin ne durumda olduğudur. Örnek vermeye ABD'den önceki dünya lideri konumundaki İngiltere'den başlayalım İngiltere 2.dünya savasında aldığı buyuk yıkıma rağmen 1960 yılında zorunlu askerliği kaldırmıştır. ABD 1973 yılında zorunlu askerliği kaldırmıştır . Almanya ise 2011 yılında zorunlu askerlik sistemini bitirmiştir. Ülkemize gelince GSMH bazında bakılırsa son yıllarda hızlı bir yükselişe geçmiş ülkeyiz ve 1.dünya savasından sonra Kıbrıs Barış Harekatını saymazsak bir savaş riski de yaşamadık. Ekonomik olarak gelişemediğimiz içinde askerlik sistemini değiştiremedik zorunlu askerlik sistemini halen uygulamaktayız. Bu sistemin ülkeye faydası mı zararı mı var diye düşünecek olursak kesinlikle zararı olduğu çeşitli çevrelerce ispatlanmıştır. Ordu hantal bir yapıya bürünmüştür. Ülke savunması acemi erler yarine uzman askerlere teknolojik ekipmanlara bırakılırsa ordunun yükü hem hafiflemiş hemde teknolojik acıdan kendine yücelten bir yapıya kavuşmuş olacaktır.
Peki tüm bunlara rağmen neden bir dönüşüm gerçekleşmedi? Nedeni çok basit ülkedeki istikrar ve ekonomik şartlar buna elverişli değildi . Peki bundan sonra ne olur? Ülkedeki istikrar ve ekonomik gelişme bu hızla devam ederse ordunun profesyonelleşmiş personel sayısı önümüzdeki en fazla 10 yıl içinde yeterli seviyeye gelecek ve zorunlu askerlik yerini profesyonel orduya bırakacaktır.
